Goblin Valley State Park is een iets minder
bekend park, maar de naam alleen al deed onze fantasie op hol slaan.
De door
wind en regen gevormde rotsen geven de aanblik van een echte dwergenvallei. Van
veraf of van dichtbij, je ziet steeds wel andere dingen in de gevormde rotsen.
Een dinosaurus, dwergen op de uitkijk, dansende kabouters of zelfs een
minidorpje waar het plopbos niks tegen is.
Je kan er vrij rondwandelen en mag
overal op en af klauteren. Dat is ook wel eens fijn na de in andere parken
steeds vastgelegde paadjes. Dit park is zelfs een testzone, men vergelijkt deze plek met andere vergelijkbare plaatsen waar geen mensen komen. Zo wil men te weten komen wat de invloed van mensen is op
deze natuurfenomenen. Eigenlijk zijn we wel benieuwd naar het resultaat.
Nadat we
het hier zo’n beetje hadden gezien vertrokken we naar Capitol Reef National
Park. Opnieuw een park dat minder toeristisch is. Daar aangekomen kregen we
eerst een serieuze regenbui over ons heen. Gelukkig bleef het nadien droog.
Dit park was vooral in de vroegere tijden de
thuisbasis voor de mormonen. En ook nu wonen er nog enkele. De huisjes en het
schooltje van vroeger zijn in goede staat gehouden en staan nog langs de weg in
het park. Best wel grappig om zien hoe klein een schooltje vroeger was als je
die vergelijkt met de scholen nu. Eén ruimte voor alle leerlingen van elke
leeftijd.
Ook de
natuur heeft heel wat te bieden in dit park. Al was het wel heel spijtig dat
hetgeen we zeker wilden zien, afgesloten was. De natural arch was begrijpelijk
afgesloten omwille van stukken rots die naar beneden vielen. De waterval echter
was afgesloten omwile van onvoorzichtigheid van mensen die er eerder naar toe
gingen. Spijtig.
Toch lieten
we het niet aan ons hart komen en maakten dan een mooie wandeling in één van de
canyons. Fijn om in zo’n rivierbedding te wandelen. Je kan mooi zien hoe het
water de rotsen heeft uitgesleten. Ook overal vind je waarschuwingen voor
overstromingen bij regen, dus bij de eerste donkere wolken zijn we maar teruggekeerd.
Zo waren we net voor de eerste regendruppels terug bij de auto. Dat was kunnen
passen.
Nog even
verder gereden om na deze bui op zoek te gaan naar Cassidy Bridge. Deze arch
kreeg zijn naam doordat een boef “Cassidy” deze plek gebruikte als
verstopplaats. Begrijpelijk als je zag hoe steil omhoog je nog moest lopen
vanuit de canyon. Geen mens die hem daar zou willen gaan zoeken. Wij hebben er
ons niet aan gewaagd omwille van de vele wolken. Het was wat gevaarlijk deze
weg te ondernemen bij regenweer. Toch werden we ook hier nog beloond voor onze
verdraagzaamheid tegenover de regenwolken J opnieuw een regenboog. Klasse!
En dan weer op zoek naar ons motel. De eerste echte Amerikaan verwelkomde ons. (Al de
andere keren werden de motels opengehouden door Indiërs.) Deze meneer had een
heuse verzameling ... videocasettes. Voor een klein prijsje kon je eender welke film huren uit zijn verzameling van wel duizenden casettes. Dus ook de
eerste keer een kamer met zowel dvd als videospeler.
We dachten
rustig onze spullen naar onze kamer te brengen en dan een hapje te gaan eten, maar ook hier sloot echter alles vroeg. Dus snel snel in de auto en oef, we waren nog net op tijd in het enige
restaurantje van het dorp om een lekkere steak te bestellen. Met een slaatje, zo ongeveer de eerste groenten in 10 dagen.
Al waren de groenten een beetje “verlept”, ze smaakten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten