woensdag 22 mei 2013

Dag 11: Bicknell – Panguitch


Bryce - Amphitheater
Oh nee, door ons gehaast van gisterenavond iets heel belangrijk vergeten. Automatische lichten zijn een vergif, want als je er dan eens geen hebt... inderdaad... platte batterij. De lichten waren de hele nacht blijven branden. 
Dan maar te voet naar de enige garage in het dorpje. Gelukkig hadden ze hier een batterycharger en waren ze zo vriendelijk die zomaar mee te geven. Al bleek aan de auto dat het gesleur voor niets was geweest. Deze was plat :s.
Al snel kwam een vriendelijke dame vragen of we een probleem hadden. Toen ze ons nederlands tegen elkaar hoorde praten, begon ze prompt mee te babbelen. Ze had enkele jaren in Nederland gewoond. Wel even praktisch zo. Zij had startkabels, maar de batterij van haar auto zat onder haar zetel :s:s . Gelukkig was het dienstmeisje van het hotel even vriendelijk en haalde zij haar auto. Zo waren we eigenlijk nog best snel uit de nood geholpen. Dank je wel lieve mensen hier allemaal!

En dan op weg naar Bryce Canyon National Park. Wat een baan zeg. Je vertekt in de zon bij zo’n 20 graden en dan rijd je de bergen op. Zo hoog dat je uiteindelijk in de sneeuw belandt. De eerste sneeuw die we hier zien. En je moet het sommige mensen aangeven, respect hoor. Een deel van deze bergen heeft een hellingspercentage van zo’n 14% en het is er niet één, maar vele op elkaar volgende. Je rijdt ook door verschillende temperaturen enzovoort en toch zie je enkele mensen die er zich aan wagen dit met de fiets te doen. Chapeau, wat een prestatie! Zelfs iemand met een kar achter aan zijn fiets... succes! En dan heb je nog niet alles gehad. Op een van de bergen wordt het wel heel erg spannend. De baan loopt er, gelukkig goed geplaveid, tussen 2 afgronden in. Rechts, steil naar beneden, links, steil naar beneden. Goed opletten geblazen.

Tussendoor een tussenstop in het Petrified Forest state park. Even de beentjes strekken, de berg op , de bossen in. Wat daar aan schatten te vinden is. Er wordt gevraagd niets mee te nemen. Het is te begrijpen dat ze dit bordje moeten zetten, want als je deze pracht ziet moet je toch echt de neiging onderdrukken wat stukjes in je zak te steken.
De petrified forest zijn enkele stukken bomen die daar al een paar miljoen jaar liggen en door de handen van de natuur zijn omgevormd in vele kleurrijke stenen. Er liggen kleine stukjes maar ook echt volledige boomstammen. Prachtig om te zien. De kleuren gaan van zwart naar rood geel, groen... Kortom alle kleuren van de regenboog zijn aanwezig. Echt iets bijzonder.

De volgende stop. Een spoedbezoek aan Bryce. Doordat we deze ochtend pas later konden vertrekken, bleef er minder tijd over. Het was ondertussen ook alweer bewolkt, wat wel spijtig was. Bryce canyon zal waarschijnlijk nog mooier zijn in de speling van het zonlicht. Na ons bezoek aan Arch eergisteren zien wij nu overal arches J zo-ook hier natuurlijk. Maar het allerspectaculairste zal wel het gekende ampitheater van Bryce zijn. De natuur doet wonderbaarlijke dingen! 
Jaja, we vallen in herhalingen, maar wat kunnen we anders zeggen?
Gelukkig kan je alle viewpoints in Bryce perfect met de auto bezoeken, zodat we ondanks onze beperkte tijd toch alles konden zien. En ja tegen zonsondergang waren de wolken min of meer wat vertrokken en hadden we een mooie kleurrijke lucht achter het amphitheater. Alle mensen blij dat zo’n bewolkte dag toch nog zo’n mooi einde opleverde.

Ook aan dieren hier geen gebrek. We hebben de kans gehad een prachtige vos te zien en fotograferen, maar ook pronghorn, hertjes en verschillende soorten eekhoorns hebben hier hun thuis. Het is fantastisch van op deze hoogte vogels te kunnen bekijken. Ze vliegen echt op ooghoogte en zo kan je ze pas goed bestuderen. Veel raven, maar ook valken en andere grotere roofvogels nesten in het Bryce gebergte.

Het was alweer donker als we onze weg zochten naar ons motel. Daar aangekomen een leuke verrassing. Een gezellig motel met een echt ranchgevoel. Eten vinden was iets moeilijker. Na 21u hier nog iets te eten vinden is zowat een onoplosbare opdracht. Gelukkig hadden we nog wat restjes brood en wat beleg, zo moesten we toch niet hongerig gaan slapen.











Geen opmerkingen:

Een reactie posten